U-Booty na Morzu Czarnym 1942-1944. Mała flota Hitlera

Opis

W kwietniu 1942 r. podjęto decyzję o stworzeniu na Morzu Czarnym niemieckiej flotylli okrętów podwodnych, złożonej z jednostek typu II B. Naczelne dowództwo Kriegsmarine postanowiło przerzucić przybrzeżne okręty U-Bootwaffe z Bałtyku na Morze Czarne. Szczegółowy plan transportu sześciu U-Bootów (U 9, U 18, U 19, U 20, U 23, U 24) o długości prawie 43 m i wyporności nawodnej 279 t drogami wodnymi i lądowymi (do tego celu postanowiono głównie wykorzystać autostrady i Dunaj) uznano za szalony pomysł. Cała trasa, biegnąca niemal w poprzek Europy, liczyła około 2500 km. Dla przygotowania i przeprowadzenia tej niespotykanej i bardzo skomplikowanej operacji Oberkommando der Marine powołało specjalną 600-osobową grupę transportową. „Małe wilki” Hitlera weszły w skład grupy bojowej 30. U-Flottille utworzonej w październiku 1942 r. – jej bazą była Konstanca w Rumunii. Zagłada małych U-Bootów, które wzięły udział w 57 patrolach bojowych i zatopiły lub uszkodziły ponad 30 jednostek wojennych i handlowych, ze względu na ciężką sytuację panującą na froncie była nieuchronna. Niemieckie okręty podwodne działały na Morzu Czarnym do września 1944 r.